Μια βόλτα στην Πάρνηθα

Από την ετήσια εκδρομή που διοργάνωσε ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του γιου μου. Αυτή τη φορά  στην Πάρνηθα…

Ο αγκάβανος (Notobasis syriaca)  μοιάζει με την αγριαγκινάρα. Οι τρυφεροί βλαστοί καθαρίζονται και τρώγονται ωμοί ή βραστοί με λαδολέμονο.

Εδώ κι εκεί άγρια κλήματα

Σε λίγο καιρό θα είναι αρκετά μεγάλες οι ρώγες για την αγουρίδα, το χυμό των άγουρων σταφυλιών.

Κι ένα φαρμακευτικό και αρωματικό φυτό, η αλαδανιά. Όμως μόνο τα φυτά της Κρήτης (Cistus creticus ssp creticus) παράγουν ικανοποιητική ποσότητα ρητίνης. Ο Διοσκουρίδης (στο Περί ύλης ιατρικής Α, 97) περιγράφει πως παράγεται το λάβδανο : «Ένιοι δε και σχοινία επισύρουσι τοις θάμνοις και το προπλασθέν αυτοίς λίπος αποξύσαντες αναπλάσσουσιν».
Μέχρι σήμερα συλλέγεται με τον ίδιο τρόπο. Σέρνουν σχοινιά- σήμερα από δέρμα ή πλαστικό- πάνω στους θάμνους και το υλικό που μαζεύεται πάνω στα σχοινιά  αποξύεται και αναπλάθεται. Μπορείτε να δείτε πως μαζεύουν το λάβδανο εδώ http://www.youtube.com/watch?v=PKh46zl55qA&NR=1 και πως αποξύουν τα σχοινιά εδώ http://www.youtube.com/watch?v=tsNGV8xGfwA

Ο δρόμος μας έφερε σε ένα μοναστήρι.  Στις αυλές των περισσότερων ελληνικών μοναστηριών θα βρείτε τριαντάφυλλα, αρμπαρόριζα και βασιλικό.

Τα αρωματικά φύλλα της αρμπαρόριζας χρησιμοποιούνται απαραιτήτως στο γλυκό κυδώνι αλλά και σε κρέμες, λουκούμια και παγωγά.

Και φυσικά δεν νοείται καλοκαίρι χωρίς μια γλάστρα βασιλικού.

Όπως συνήθως  και αυτή η εκδρομή κατέληξε σε φαγητό…

Αλλά για φρούτο είχαμε  υπέροχα μούρα από πολύ νεαρά δέντρα. Παρά το μικρό μέγεθος και το χρώμα τους ήταν ολόγλυκα.