Σαν τα τρελά πουλιά…

H Eλλάδα βιώνοντας μια βαθιά ανθρωπιστική κρίση, η οποία μάλιστα είναι η χειρότερη σε δυτικό κράτος μεταπολεμικά, υποδέχεται χιλιάδες πρόσφυγες…

Δεν είναι πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο.

Μετά την Μικρασιατική καταστροφή και ως αποτέλεσμα της ανταλλαγής των πληθυσμών δέχτηκε 1,3.000.000 Μικρασιάτες ενώ ήταν εξοντωμένη από τους πολέμους, τα δεσμά του χρέους, την ύφεση και την ανεργία.

Mικρασιάτες πρόσφυγες στο Δημοτικό Θέατρο Αθηνών στην πλατεία Κοτζιά.

Συσσίτιο. Μικρασιάτες στη Μυτιλήνη, 1914.

Ρέθυμνο~ Συσσίτιο σε Μικρασιάτες πρόσφυγες.

Ακόμα παλιότερα, χιλιάδες Κρήτες- κυρίως γυναικόπαιδα και ηλικιωμένοι- εγκατέλειψαν το νησί για να σωθούν από τις σφαγές του 1896-1897 που έγιναν υπό την «ουδέτερη ανοχή» των μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων. Προσέφυγαν στην ασφάλεια της Αθήνας, του Πειραιά και των γειτονικών νησιών.

Οι παρακάτω φωτογραφίες έχουν ως θέμα τα συσσίτια που διοργανώνονταν από τους συλλόγους κυριών και άλλους φορείς.

Συσσίτιο σε Κρήτες πρόσφυγες. Αθήνα, 1897

Συσσίτιο σε ορφανά από την Κρήτη. 1897, Αθήνα.

Σε κάθε περίπτωση έχει ενδιαφέρον η στάση των ντόπιων. Όσον αφορά τους Κρητικούς, αυτοί κατέφυγαν στην ασφάλεια της Αθήνας μιας και είχε ήδη ενεργοποιηθεί ο ελληνικός αλυτρωτισμός. Επιπλέον όλοι ονειρεύονταν την επιστροφή τους στην Κρήτη.

Οι Μικρασιάτες όμως για πολλούς λόγους αντιμετωπίσθηκαν ως ανεπιθύμητοι, μη Έλληνες, εισπράττοντας ένα πρωτοφανή ρατσισμό. Εδώ θα βρείτε ένα ενδιαφέρον άρθρο για την κατασκευή του ‘άλλου’ και την κοινωνία που τους υποδέχθηκε.

Ο τίτλος είναι δανεισμένος από το μυθιστόρημα της Μαρίας Ιορδανίδου.